Bus 3

TIC TAC TOE

Akoy namamangka

Sa ilog ng aking isipan

Sa bawat paghampas ng sagwan

Siya naman ang galit na pagsambit

Ng tubig - Ang tanging tunog na maririnig

Sa nakabibinging katahimikan

Hindi matanaw ang hangganan

Hindi rin alam ang sinimulan

Basta nalamang namulat

Sa mapanglaw na nakatotohanan

Sa poot at lungkot na nadarama

Para kanino kaya

Ang luha na dumadampi

Sa maputlang pisngi

Para kaninong tenga kaya

Humihiyaw ang pusong

Di makapagtimpi

Wala nang nasang magpumiglas

Ang nakagapos na mga paa

Sa tanikalang kalawangin

Ang mga mata'y sanay na

Sa nakasisilaw na kadiliman

At ang katawan ay di na iniiinda

Ang nakapapasong ginaw ng katotohanan

Maski ang sariling paghikbi 
Ay di na madinig

Takot na tumingin sa tubig

Pagkat baka magulat at magtaka

Di makapaniwala

Di makilala

Ang imaheng masisilip

At tuluyang mabaliw
------------------------------------------------------------------

Never had a field trip that I really enjoyed.

Masyado kasi akong spoiled, kumbaga kailangan talaga dapat may magsubo muna sakin bago ako kumain. Para tuloy wala akong natutunan sa UP, nakakahiya. Kahit ayaw ko, palagi akong napipilitang bumalik sa sarili kong mundo. Noong pre school ko pa binuo yung mundong iyon, hanggang ngayon pa ba naman di pa din ako makagraduate at tuluyang makalaya. I'm already old and not getting any younger. Lumalaki lang talaga akong paurong. Lotus flower... hanggang kailan ka ba magtatago? Hoy susi, pag nakita kita, the first thing I'll do is to duplicate you. Hirap ng nawawalan ng susi.