---------------------
Isang patalastas mula kay WH Auden
【Mashup】The Weeknd × Tomoko Aran(亜蘭知子)(Out of Time/Midnight Pretenders) - YouTube
___________________
familiar heartbeat be it weak
one cannot easily deny
solace in the veil of ambiguity
is an inescapable lie
no amount of nimbleness is safe
never can you outrun time
You wake me up
with a midnight kiss
not to shed inspiration
but induce exasperation
you make my eyes water
and you take my breath away
never in awe
but in perpetual misery
----------------------------------------
Poy is my Bestfriend
Straight from Thailand
Delivered by an Elephant
Isa sa mga naging paborito kong laruan noong ako'y bata ay ang action figure ni Leonardo, isa sa apat na pagong na bumubuo sa grupong Teenage Mutant Ninja Turtles (TMNT). Magilas ang laruang ito sapagkat pwede mo siyang gawing pagong at itransform din upang maging si Leonardo. May kasama din itong dalawang espada na kung tawagin sa Hapon ay katana. Sa madaling salita, nagka lasog lasog ang laruang ito sa dalas ba naman nang pagkakagamit at tunay naman ding nasulit ng mga musmos kong kamay at imahenasyon. Ngunit hindi tungkol kay Leonardo ang nais kong isalaysay. Ang kwento ko ay tungkol sa pagong. Wala na ako pakialam kung anong uri, basta may carapace at plastron ay pagong na yan sa akin. Pinaka unang pagong na aking nakita siguro ay noong grade school pa ako sa tindahan ng mga goldfish at aquarium na ilang hakbang lang sa aming bahay. Ito yung pagong na kulay berde at maliit pa sa palad. Ito nga sana yung gusto kong bilin ni mommy imbis na fighting fish at goldfish kaso nahihiya ako kasi baka mahal. Anyway ano ba meron sa pagong? Wala naman, para lang sa akin kung ako man ay magiging hayop ay gusto ko maging pagong tapos sakin mo na lang ikwento kung ano man gusto mo ikwento. Kung merong 'bahala na si batman', sa kwento naman ako ang iyong tatawagin. Madami din advantage ang pagiging pagong. Una amphibian ito, pwede sa lupa at pwede sa dagat. Di pa naman ako marunong lumangoy so oks na oks ito. Isa pa, di na kailangan ng bahay dahil naka kabit na sa katawan ang bahay nito. Ayos din kung may kailangang pagtaguan o iwasan, ipasok lang ang ulo sa loob at out of sight, out of mind na. Mabagal din ito kumilos kaya walang alintana sa bilis ng mundo, at your own pace ika nga. Vegetarian nga lang pala ito. Ito nama'y napagsasanayan din, ang importante ay makakain. Advantage na din siguro yung pagiging kalbo at no need ng haircut... saka cute yan para sa iba. Hindi rin ito maingay kumpara sa mga ibang hayop... teka, what does the turtle say nga ba? Wa-pa-pa-pa-pa-pa-pow? Mapalad ka pala kung tortoise ka at di mo na kailangan ng pansit sapagkat 100 years ang lifespan mo, makukuha mo pa yung pa 100k ng gobyerno sa mga centenarians. Madami pa for sure ang perks nang pagiging pagong na di ko na nabanggit. Ayos, yun lang siguro ang sasabihin ko. Sana nahikayat kita na mangarap din na maging pagong para may kasama ako. By the way pala, wag niyo sana isisi sa pagong ang pagka ban sa mga plastic straw... kung bat naman kasi pagong pa ang naging mukha ng campaign na ito, pwede namang gorilla nalang ah at may ilong din yun, mas malaki pa.
Nito lamang nakaraang Sabado de Gloria ay may isang batang babae na edad 10 ang isinugod sa ospital kung saan ako naka duty. Noong una'y di ko pa nauunawan kung ano ang nangyayari sapagkat nagkakagulo ang mga naghatid sa bata. Kapansin pansin ang isang aleng humahagulgol sa grupong ito. Nalunod. Yan ang aking narinig habang ako'y napatingin sa isang lupaypay na katawan sa stretcher ng ambulansya. Parang isang reflex, dagli akong nag utos ng CPR sa mga kasama kong nurses. Ako na mismo ang naunang nag pump sa dibdib ng bata. Ambu bag! Epi! Pa hook sa cardiac monitor! Lahat naman ay nagawa ayon sa protocol. Ngunit huli na ang lahat, dead on arrival.
Sa maikling oras na aking nakasama at sinubukan isalba ang buhay ng bata, ako'y medyo nababahala sapagkat hindi ko na maalala ang itsura ng kanyang mukha. Isa na lamang siyang anino sa aking alaala. Maski pangalan niya'y di ko na rin matandaan. Isang Jane Doe. Ganun na ba kabalisa ang aking utak at para na lamang akong isang de-susing robot sa isang malaking makinarya? Hindi maalis sa aking isip na kung ako kaya ay isang anino lang din sa mga taong aking nakakasama at nakakasalamuha. Ang kanilang mga kilos at salita kaya ay parte lang din ng isang makinarya? Ako kaya ay isang John Doe no. xxx? Kung sabagay, di ko na rin naman malalaman yun kung magkataon man.
--------------------------
I am but a shadow fading in the presence of your light.
Isa pa ding malaking dilemma ang pumili sa pagitan ni Kotaro at Lamont, ngunit ako muna ay kay Lamont ngayon magpapasanib. Hay nako, here we go again.
c274e3ea4d7b322ea52ccf8c38e5525d (640×360) (yimg.com)
Prime video sure got lucky with its boxing debut. Fights from the undercards and the 2 main events all turned out great. Initially I was just supposed to watch Isaac Cruz's fight but I got hooked to the other bouts as well. I even dropped my phone while bathing haha. The bloody match sure wasn't expected. I just hope a rematch between Tszyu and Fundora will happen. Davis vs Cruz II would be awesome.
Back in 2017 when I was still a senior intern, my go to ball point pen was the 0.7 Faber Castell. It glides smoothly on paper and would usually last for 1-2 weeks of heavy use, sometimes even more. I would particularly pick the one in pink casing since I've made it my own trademark, of course to lessen the common problem of misplaced/loss pen in the wards. A pink FC pen was then almost synonymous to me.
Fast forward 2024, I am quite disappointed with the same brand I used to rely on before. With only half a duty worth of use, a newly bought FC pen would have consumed half of its ink supply. Why is this so? Disappointments do come in all shapes and sizes.
ano ang feeling?
nang nagtagpo ang ating mga mata... at nagkatitigan?
wala naman 'diba?
wala din namang nakita.
sige, uwi ka na... hinahanap ka na ng nanay mo.
Past is the season of lavenders after all?
Dinner (From "The Lady Caliph") (youtube.com)
Hindi ko alam kung ano mas malala, ang pag atake ng mga Monomorium, and pag kalkal ni Toby sa lupa, o kaya naman ang guni guni ng isang sapa na bigla na lang lumitaw. Kung aayon sa panahon at kalendaryo, may ilang araw pa na maaring mag hintay at umasa sa biyaya ng tubig... na hindi galing sa asungot na sapa.
Ibigay na lamang sa lupa ang sa lupa at magpasalamat sa kung ano ang meron at kung ano ang wala. Ganyan talaga, tnnt :/
The aspiration to achieve a goal driven by evil motivation is an end doomed at failure. It may not be obvious early on but as time goes by, the corruption compounds on the means and the goal itself. What initially appears to be superior or the better good is actually more backward and rotten to the core than what is being despised. More often than not, much has been spent in time and effort when the realization comes to view. May it not be impossible to correct, time lost will never be recovered. Thus it should serve as a warning for all. A motivation deeply rooted in hate and evil will never be better than what is despised, rather would turn out to be a much worse outcome. Once the realization is made, one must be quick enough and act on reflex to immediately change course.
Realization is not solely dependent on the self as one is blinded by personal motivation. One must learn to observe well and use the senses optimally. There should be patience in listening what others say and more importantly what others do not say. The discipline of being quiet at times when it is afforded is of great value paired with a clear and unbiased mind. It may be a daunting effort but doable nonetheless.
Slow
is the trickle of sand in my hourglass
which I can't bring myself to dispose.
Eternally enchanted by its uncanny charm,
flawed and aged as its keeper.
One crack more,
a lost soul less?
Tenor Sax Guitar Jazz Duo "バス・ストップ Bus Stop" 平浩二カバー (youtube.com)
